„Labirynt kości” – Rick Riordan

Wydawnictwo: Initium, 2012

Oprawa: twarda

Liczba stron: 232

Moja ocena: 5/6

Ocena wciągnięcia: 5,5/6

******

Jakiś czas temu, gdy dostałam ofertę przeczytania tej książki, mą uwagę przykuło głównie nazwisko autora. Bo przecież Riordan znany jest ze świetnego cyklu, a tu pojawia się coś nowego! Dopiero potem odkryłam serkrety tej serii…

39 wskazówek to seria dziesięciu książek przepełnionych akcją i humorem. Szkic oraz fabuła cyklu zostały nakreślone przez Ricka Riordana, który jest autorem pierwszego tomu.

39 wskazówek to jednak nie tylko doskonała książkowa przygoda, ale również gra on-line, która pozwoli każdemu uczestnikowi stać się członkiem rodziny Cahillów i rywalizować o wspaniałe nagrody.

Trochę szkoda, że napisał on tylko pierwszy tom, ale może właśnie dzięki temu będę miała okazję poznać lepiej twórczość kolejnych dziewięciu pisarzy?

Ten tom – jak można sie spodziewać – to dopiero preludium do całej serii. Poznajemy rodzeństwo – Amy i Dana, nastolatków, którzy osieroceni przez rodziców, są pod opieką ciotecznej babci, dla której to tylko nieznośny obowiązek. A to z kolei oznacza, że młodzi bohaterowie mieszkają sami, a opiekują się nimi tylko wynajęte nianie, bo Beatrice mieszka zupełnie gdzie indziej. A przecież oni mają tylko czternaście i jedenaście lat, potrzebują wzorów, ciepła, serca, przytulania! To wszystko gwarantowała im – przynajmniej w weekendy – ukochana babcia Grace, która niestety zmarła i zostawiła ich pogrążonych w smutku.

Jakby tego wszystkiego było mało, nagle – na pogrzebie babci – dowiadują się (razem z innymi członkami tej rozrośniętej rodziny), że należą do najbardziej wpływowego rodu świata i że staje przed nimi szansa, by brać udział w rozgrywce, która może doprowadzić wygrywającą osobę do zostania najważniejszym człowiekiem świata i do wielkiej tajemnicy. Jednakże do wygranej prowadzi 39 wskazówek i walka z konkurencyjnymi grupami szukającymi rozwiązania. Amy i Dan – mimo młodego wieku, braku środków finansowych i pomocy starszych – decydują się na udział w rozgrywce. I tak trafiają do śmiertelnie niebezpiecznej gry pełnej pułapek…

Rick Riordan wie, jak przykuć uwagę czytelnika i jak wzbudzić sympatię lub antypatię do bohaterów jego książek. Od pierwszych stron wciągnęła mnie ta książka, która przecież jest przygodówką dla dzieci i młodszej młodzieży! A może jest we mnie jeszcze ciągle bardzo dużo z dziecka? Bardzo mi się podobał pierwszy tom tej serii, ciekawa jestem, jak ją rozwiną pozostali autorzy.

Owszem, odrobinę denerwował mnie fakt, że momentami bohaterom zdarzało się wyjść z opresji jakby bez wysiłku, znajdować ślady od tak, czy uzyskiwać pomoc od ręki. To trochę zmniejszyło dla mnie wiarygodność ich przygód. Wolałabym książkę dłuższą, a bardziej rozwiniętą. Ale generalnie czytało mi się ją wyśmienicie, wręcz z wypiekami na twarzy 🙂 Nie było zresztą innej opcji, przecież to dobrze napisana opowieść o dwojgu biednych dzieci, walczących o triumf dobra nad złem, wspierających siebie i innych, ceniących bliskość i honor. Pokrywa się ona z moją wizją dobrej książki dla tej grupy docelowej, gdzie obok ciekawej akcji, można też znaleźć wplecione w akcję nawiązania do wartości, które powinny zostać wpojone w młode głowy.

Dla młodych czytelników tej książki gratką będzie zapewne również fakt, że oprócz czytania książek w tej serii, można także zagrać w grę internetową online, którą polscy czytelnicy mogą znaleźć pod tym linkiem. Jest to dla mnie dobry przykład tego, jak można czynić książki atrakcyjniejszymi dla dzisiejszej młodzieży. Sama miałabym ochotę zagrać, gdyby nie fakt, że mijam się z grupą docelową o pewnie ze 20 lat 😀

Jeżeli szukacie dobrej przygodówki dla swoich dzieci, lub jeżeli sami macie w sobie dużo z dziecka, to ta książka może być dla Was dobrym wyborem! © Agnieszka Tatera